Day 11 - Canyonlands (Moab)

Vanochtend heerlijk uitgeslapen, op ons gemak ontbeten en boodschappen gedaan. Daarna naar Canyonlands gereden. Dit is een nationaal park met vooral heel veel diepe kloven, ontstaan door diverse rivieren en eroderende omstandigheden over miljoenen jaren heen. De uitzichten waren dus ook fantastisch.

Onze eerste stop was bij een krater/meer. De experts komen er nog steeds niet wijs uit hoe deze plek precies ontstaan is. 

Vervolgens zijn we de White whale opgeklommen, Emma herkent de White whale er wel in, bij Stephan is de creativiteit (of de fles whiskey om er wel iets in te herkennen) ver te zoeken 😁

Na wat verschillende mooie stops wilde we doorrijden daar het uitkijkpunt over de Green River. Treffen we op weg daar naartoe een auto flink schuin in de berm aan! De onderkant van de auto komt nog net niet tegen het asfalt aan.

De man probeert de auto eruit te duwen terwijl de vrouw achteruit rijdt, geen succes en de voorwielen (voorwielaandrijving) graven zich alleen maar dieper in. We stoppen om de gele blokken (waar we de camper mee horizontaal zetten) achter de wielen te leggen, om zo uit de greppel te komen. Dit lukt niet, gelukkig stoppen er snel meer mensen, maar zelfs met 8 man duwen tegen de auto krijgen we hem er niet uit. Ondertussen ontstaat er een bont geheel aan mensen met o.a. wij als Nederlanders, een ex-luchtmachtpiloot, ex-landmachtsoldaat, verzorgster (en die was nodig want de man had een wond op z'n been) en een wetenschapper. Geen bereik natuurlijk in zo'n park, dus iedereen die passeert vragen we een Park Ranger hiernaartoe te sturen. Ondertussen komen er steeds meer mensen helpen, sommige hebben een krik bij zich, andere een schep. Met goed teamwork en een wiel compleet uitgegraven te hebben, krijgen we uiteindelijk een geel blok vlak achter een wiel. Na nog een keer proberen schiet het blok weg wanneer de banden grip krijgen, wel 30cm opgeschoven, tijd voor poging 2. Ondertussen komt er een Park Ranger aan met flinke bewapening, met haar wil je geen ruzie krijgen. Ze onderwerpt het stel aan een pittig verhoor. Even later volgt een tweede ranger die het verkeer gaat regelen (hij was heel blij dat hij even van kantoor weg mocht, maar moest zeker op tijd terug zijn voor de football match vanavond). Na veel geploeter lukt het na 2 uur om de auto vrij te krijgen! Zelfs de Park Ranger was hiervan onder de indruk, dat dit zonder takelwagen (die uiteraard ruim een uur verderop pas is) is gelukt.

We gaan verder naar het uitkijkpunt, wat is het schitterend! Doordat het wat later is geworden is de zon wat gaan zakken. 

Op naar de volgende uitzichten! Het zijn iedere keer weer plaatjes om te zien. 

De struiken/bomen zijn hier trouwens bijzonder. Door het gebrek aan water kunnen ze zichzelf tak voor tak in slaapstand zetten. De boom gaat dus niet dood bij te weinig regen. Wanneer er weer regen valt zet hij zichzelf weer aan.

Bij een volgende stop treffen we een motorrijder. Stephan raakt hiermee aan de praat. Hij vertelt dat hij zijn baan heeft opgezegd om zijn droom waar te kunnen maken, met de motor rondtouren door Amerika. Hij woont zelf in Seattle, maar heeft heel veel nog niet gezien. Hij is net onderweg en zal nog enkele weken rondzwerven in het westen van het land.

Het laatste uitkijkpunt is misschien wel het hoogtepunt. De zon gaat binnen een uurtje onder en creëert daardoor fantastische schaduwen over de rode rotsen! We zien hier de kloven die de Colorado Rivier de afgelopen miljoenen jaren heeft gecreëerd.

Na hier flink van te hebben genoten, keren we voldaan terug naar de camping om na een maaltijd snel te gaan slapen. Morgen willen we de zonsopgang in Nationaal Park Arches bekijken. De wekker staat weer vroeg..