Day 23 - Zion, tweede dag

Vanochtend zijn we in het donker vertrokken naar Angels Landing. Het gekke is dat de shuttlebus is het park om 7 uur begint en in het dorpje pas over achten. We zijn dus maar te voet naar het park gegaan. De ranger bij de entree was er zelfs nog niet. Na een ritje door het park (terwijl we wilde kalkoenen konden zien) waarbij de zon langzaam opkwam en contouren creëerden van de bergen kwamen wij aan bij de voet van Angels Landing. 

Een hike van 8,7 km en een klim van 453 meter. Dit wordt verreweg de pittigste van de vakantie! Maar stap voor stap vooruit. Het is nog een beetje fris omdat het hard waait en de zon nog niet achter de bergen vandaan is. We zijn de 2de buslading van vandaag. Het is dus nog lekker rustig hier. 

Zachts gezegd was het een zware klim, we hebben af en toe flink bij moeten tanken om weer door te kunnen. Na bijna 1,5 uur bereikte we het plateau om te starten aan het laatste, moeilijkste en gevaarlijkste deel. Sinds 2004 zouden hier 7 doden zijn gevallen. Bemoedigende borden met deze informatie alleszins. 

Het was hier zeer smal, steil en weinig mogelijkheden om je vast te pakken. Soms maar 1m breed, maar wel aan beide zijden ruim 400m steil naar beneden. We moeten eerlijk bekennen, het was ook het meest vette deel!! Na nog ruim een half uur stijgen, kwamen we boven aan. Een schitterend uitzicht in de Valley van Zion, met de zon die net over de rand van de bergruggen komt kijken. Een plaatje! Na een welverdiende pauze, wat bietsende, brutale eekhoorns en wat foto's zijn we weer aan de afdaling begonnen. 

​Het werd alleen steeds drukker. Het laatste deel van Angels Landing was 2 richtingenverkeer, dat betekende dus elkaar passeren op deze hele krappe route. Spannend! Naar beneden is sowieso lastiger dan omhoog, hoogtes zij lastiger in te schatten, je hebt minder grip en je kijkt de afgrond in. Na wat spannende momenten is het ons gelukt. De rest van de afdaling was daarna een eitje. Onderweg zijn we heeeel veel mensen gepasseerd, die in de volle zon en 28 graden de klim gingen maken, petje af. Maar zonde van de drukte. 

Rond een uur of 12 waren we weer veilig beneden voor een lunch. Al met al hebben we het sneller gedaan dan verwacht en hadden we niets op de planning staan. Na wat wikken en wegen (met is ons achterhoofd de moeilijke wandeling van morgen) hebben we besloten om te gaan kijken of we wat geluk hadden met het spotten van condors. 

Dit is Angels Landing, terwijl er weer veilig beneden staan. 

Het geluk kan niet op. Aan het einde van het park zat een conder moeder met haar kleintje. Alhoewel, zo klein was hij niet meer, even groot als moeder. Alleen de zwarte kop verrade dat hij nog jong was (moeder heeft een roze kop). Hij was nu 5 maanden oud en vorige week uit zijn nest gefladderd/gevallen. Komende maanden (hij blijft 14 maanden bij pap en mam) gaat hij het vliegen onder de knie krijgen. 

Mams deed af en toe een vluchtje voor. En met heeeeel veel mazzel zagen wij de kleine ook 2 vluchten maken. Onder luid applaus van het publiek. Zelfs de aanwezige rangers en biologen waren onder de indruk. Deze kleine is de eerste van het herstelprogramma wat opgroeit en overleeft in de natuur zonder hulp. 

Papa kwam op een gegeven moment ook kijken en cirkelde vlak boven de vallei waar we stonden rond. Precies boven Angels Landing, wat had het vanaf daar een schitterend gezicht moeten zijn. Stephan wilde niet eens nog een keer omhoog klauteren hiervoor...

Na hier ruim van te hebben genoten en een hoop mensen geholpen te hebben met het spotten van de condors, zijn we lekker naar de camper gegaan om nog even een boekje te lezen en vervolgens uit eten te gaan bij Oscar's café, aanrader! Super lekkere hamburgers met zoete aardappel frietjes. Dat hadden we wel verdiend! 

Morgen weer vroeg op. Dan gaan we The Narrows wandelen/zwemmen , dwars door de rivier de kloof van Zion in, we zijn benieuwd!